Hayatımı hep aykırı birisi olarak yaşadım. Klasik seçimler gelişigüzel toplumsal seçimler hiçbir zaman benim tercihim olmadı. Ancak hayatın kime ne getireceği hiç belli olmuyormuş. Son dönemde çalışma hayatının getirdiği yaşam tarzıyla birlikte şunu söyledim: Normal hayat fena bir şeymiş ...
En büyük korkum ananelerimizden biz kalan toplum olarak kabul ettiğimiz gerçeklerle yaşamak zorunda kalmaktı. Ve malesef bu korkumla her gün yaşamak zorunda kaldığım bir işim var. Her gün birbirinden farklı birçok hayatla karşılaşıyorum. Duyduğum bazı şeyler çileden çıkmama ramak kalmasına sebep oluyor ancak durmak ve kendimi bunların dışında tutmak zorundayım. İşte bu idealist bir insanın hayatında yaşayabileceği en kötü nokta sanırım.
Her şeyi yapabilir ancak hiçbir şey yapamaz olmak.
