Hayatlarımız kırgın bizim... Sevdalarımız, yarınlarımız, umutlarımız kırgın... Bugün yine kötü haberler günü oldu. Ayrılık haberiyle çalkalandı kulaklar. Bazı gözlere yaş
doldu - boşaldı. Yine, yeniden olmadı bir hayat kurma çabası. Umutlar tükendi, yoksullaştı. Beklentiler sıfırla tanıştılar. Yeni kurulmuştu dostluklar hepsi darmadağın oldu. Bu haberle çalkalandı kulaklar. Yalan yanlış bilgiler dört dolandı evimizin mutfağında, salonunda, yatak odasında, banyoda ki aynanın buğusunda. Mesken tuttu salondaki kanepede en sevdiğim köşeyi. Oturdu kocaman kalçaları olan bir kadın gibi ve kalkmadı bugün.
Hayatlarımız kırgın bizim. Rüya aleminde yaşamlarımız olmadı hiç; üzgünüm. Hep bir çaba güzel şeylere ulaşmak için, yok etme pahasına kendimizi. Olmadık limanlara demir atmalar, uçsuz bucaksız çöllerde su aramak, belki bulmak umuduyla altının formülünü bütün sabahları geçirmekti bir kapalı kutunun içinde. İşte böyle bir şeydi arayışımız. Çabalıyorduk evet, deniyorduk evet ama bulamıyorduk.
